మానెడు నంతలోన పళ్ళన్నియు జాలిగ తొనలు దించి "మా
మానము కొలుతువా" యనుచు బావురు మన్నవి; కృంగిపోతిని; నా
మానసమందెదో కళుకు మన్నది ఫలవిలాప భావ్యమై.
ఆయువు గల్గు నాల్గు ఘడియల్ కనిపెంచిన మానుతరులనొదిలి జా
లీయనని బుగ్గచేర్తుము; విధియోగ కరణమ్ముల స్వంతమై
గాయము లోడుచున్ మంచి చేతుము; ఆయువు దీరినంతనే
హాయిగ మళ్ళి చేరెదము విత్తుల చల్లని భూమితల్లి ఒడిన్
బాలల శక్తిచేతుము ఆరోగ్యముగ చేసి; సమాశ్రయించు క్షుథ్వీ
రులకు విందు చేసెదము కమ్మని రుచులతోన్; మిము బోంట్ల జి
హ్వాలకు తీపిగూర్తుము; స్వతంత్రుల మమ్ముల కుంచబుద్ధితో
తాళుము, కొలవ బోకుము; తల్లికి బిడ్డకు వెలలుసేతువే!
గీర బేరాలతో రైతు కురి బిగించి
గుండెలో నుండి కత్తులు గ్రుచ్చి, తీసి
మలచు కొందురు ముక్కల శూలమున మమ్ము
అకటా! ఎంత దయలేని వారు ఈ మోటువారు
మా చవులూరు నిస్వార్థ సుకుమార సుగంధ మరంద మాధురీ
స్వచ్చర్మముల్ మందుల జోడించి, కృశించి నశించిపోయె; మీ
పచనములందు కొల్లగొని ఆపై సంచులనిండ నింపి మ
ముచేతుల పారబోతురు గదా! నరజాతికి నీతి యున్నదా !
అశోక రాజుని భూమిలో పుట్టినావు
సహజ మగు వనప్రేమ నీలోన చచ్చెనేమి?
ఆరోగ్యమును హత్య చేసెడి హంతకుండ!
కుంచించెనోయీ! నీ మనసు జన్మ!