నిన్న చూసిన మందారపువ్వుని
మరునాడు దేవునికి సమర్పించాలని
ఆ రాత్రి అనుకున్న స్వార్థపువిషయం
చిమ్మచీకట్లో ఎలా తెలిసిందో ఏమో!
పొద్దున్నే చూస్తే వాడిపోతూ మొరాయించింది
నీరసంగా నిట్టూరుస్తూ చేతుల్లోవాలి తలవాల్చింది
తలెత్తమని బతిమాలిన నా హృదయం
అక్కడే వదిలేసి రావాలి అనిపించని మనస్సూ,
చేతుల్తో నిస్వార్థంగా దండంపెట్టుకుని
బతకమని అభ్యర్థిస్తూ నీటితో తడిపింది!
ఆకుకన్నులు చెమ్మగిల్లాయో ఏమో
ఆగని ధారల్లో తడిసి పునీతం అయ్యాయేమో
రవికిరణాలతో నీటిచుక్కల్ని వెలిగించుకుని
ఆకుప్రమిదల్లో వెలుగునింపి
అసలు దైవత్వమిదని దగ్గరగా చూపాయి!
ఆ వెలుగును చూసిన మనస్సూ, చేతులూ
అవిటికలలు కనడం మానేసి
పొద్దున్నే చుట్టూ పూలను చూస్తూ
నవ్వులతో నందనవనపు పిల్లగాలికచేరీల్లో
తొలుత వెలిగించిన ప్రమిదలవరుసల్లో
ప్రతి ఉదయం దీపావళి చేసుకుంటున్నాయి!
మొన్న తలవాల్చిన మందారం
బలమైన నిస్వార్థపు భక్తికి మెచ్చిందేమో
నిన్న మరో పువ్వురూపంలో దర్శనమిచ్చి
నీ వరం నన్ను చూడటమే అంది!
నీలోనే వెదకాల్సిన వాడికోసం
నేనే తలవాల్చాలా అని ప్రశ్నించింది!
సృష్టిలో అందం ఆనందం
విడిచిన మందారం పక్కన
నీటిప్రమిదలా తోచింది!
చూసేమనసుకే కనబడే ఆనందరూపం
నే చల్లిన నీటిచుక్కల్లో వెలుగల్లే
మనసుదివ్వెని వెలిగించింది !
(చంద్ర రెంటచింతల - జులై 26, 2017)
