నమ్మకం అపనమ్మకం మధ్య
ఆపసోపాలు పడుతున్న మనసు
ఇంకో రెండక్షరాలెందుకులే అనుకుని
మొదటిదాంతో సర్దుకు కూర్చుంది!
విశ్వాసం అవిశ్వాసం మధ్య
అష్టకష్టాలు పడుతున్న కన్నీరు
ఇంకో అక్షరం నాకెందుకులే అంటూ కదలి
మొదటిదాన్ని శ్వాసగా మార్చుకుంది!
అభిమానం అవమానం మధ్య
పరువుకు గడుపుతున్న జీవితం
రెండింటిలో కదపలేని అక్షరాలకేసి చూసి
మొదటిదాంతో క్షరంకాని మనిషై మసలుకుంది!
కిటికీ చీల్చుకుచూసే కిరణాలు
నిలకడగా తలగడపై
తట్టేస్తూ కనుతలుపుతీస్తూ
ధూళితో జతగా ఆడీపాడే
భూపాల ప్రభాతరాగం!
దారి పక్కన మల్లెపూలు
గుత్తులు గుత్తులుగా
గుబాళిస్తూ, పరవశిస్తూ
గాలి తమగళమై పాడే
మోహన సరాగరాగం !
సందియ వందలకాంతులు
చిత్తరువుల చివురులుగా
ఆకాశపు అందంమెరిపిస్తూ
సూర్యునితో హోళీ అడే
వసంత వాహినీరాగం!
తెలుగు మాటలు
ఎక్కడో వెలుగుతాయని
నోటిలో నలుగుతాయని
గోటితో కలుగులోతోసే
పరభాషా చదువు వ్యాపారాల్లో
భాషను కనుమరుగు చేసే లోకంలో
సభావేదికల మాటల్లా కాక,
సభనేలే బాలల మాటలకై
మనబడి వినీలాకాశంలో
ఆగక నడిచే తెలుగుతారలు మీరు!
గుండెల్లో దొరలిందని
అండల్లే నిలవాలనుందని
ఎండైనా వానైనా
ఎడదల్లో బరువున్నా
ఆగక అడుగులనేసి
దాగిన తెలుగును తీసి
ఆగని వెలుగును చూసి
వెలిగే బాలలను చేసి,
ఆనందం అందులోనే చూసే
అందరం ఆనందంగా చేసే
నిజవెలుగులు
భాషాసేవకులైన
తెలుగు తారలు మీరు!
తరూలతలను తాకి
తదేకంగా తలవంచుకు నేలను చూస్తూ
పలకరింపుకోసం జారుతున్న
ముత్యంలాంటి వేకువజల్లులో
ఎంత వినయం! ఎంత సిగ్గు!
మహీరుహంబులను ఊపి
తమవేననే గాలికబుర్లు వినే కొమ్మల వీస్తూ
తొలిపలకరింపుకోసం వెళుతున్న
సుప్రభాతంలాంటి ప్రాతఃసమీరంలో
ఎంత ఆప్యాయత! ఎంత కలుపుగోలు!
ధరణీతలంబున ఆగి
తనపై ఉలిపోట్లకు ఓడక, తననే వేడే రూపాల పుట్టిస్తూ
తను కదలక మనల్ని నడిపిస్తున్న
పాషాణపు దయార్ద్రహృదయంలో
ఎంత ఓర్పు! ఎంత దైవత్వం!
కనబడే పగటి నావలో నీవా?
కలలోని రేయి తోవలో నీవా?
కదలని హాయి నిద్రలో నీవా?
అన్నీ నీవైతే
అన్నీ నీవెవరంటే
అన్ని రూపాంతరాలుండే
నీవెవరివి?
అన్నీ తెలిసినట్టుండి
అన్నీ విడిగావుండి
అవన్నీ అనామకంగా
తమలో తామెరుగనట్టు
నీ కాలాన్ని నడిపిస్తుంటే
పదేళ్ళ బాలుడి పగటి గీతలో
యాభైఏళ్ళ వాడి కలల పాతలో
సుషుప్తిరేళ్ళ నాడి ఖాళీ కతలో
నీవైయుండే
నీవెవరివి?
నేను అని
నువ్వు వెదికే
నీ అంతఃరూపం
నేను అనే
నీలో తెలిపే
నీ సచేతనారూపం
నీ రూపాలన్నీ తెలిసిన
నీ మనఃపూర్వక రూపం
"నీ" మనోరూపం
అదే నీది
నిలబడేది
నీలా ఎదిగేది
నీవని తెలిపేది
నిశిలా తరగనిది
నీవు అనే చతుర్య తేజం
"నేను" అనే చాతుర్య నైజం!
(https://en.wikipedia.org/wiki/Turiya)
కళ్ళు నీళ్ళను చుట్టుకునీ
అందవిహీనం అవుతుంటే
వదిలేసి నగ్నంగా ఓక్షణం ఆనందిస్తే!
గుళ్ళు గళ్ళను నెట్టమని
మానవతావిహీన మనమంటే
వదిలేసి సమిధనై ఓక్షణం ధైర్యంగుంటే!
సంస్కారం ఆస్కారం ఇవ్వనని
మోడుచెట్టులా మనమంటే
వదిలేసి భగ్నమైన ఓక్షణం విదిలించేస్తే!
ఆకారం కారం చేరదని
నల్లమట్టిలా కనమంటే
వదిలేసి దుగ్ధమై ఓక్షణం కాల్చే వేస్తే!
ఆ క్షణం అంతర్యుద్ధం
ఆ క్షణం ఆనందార్థం
ఆ క్షణం ఆత్మయదార్థం
ఆ క్షణం జీవిత అర్థం !
